Zimowy odpoczynek migdałowców
Po zbiorze migdałów i nadejściu chłodu rozpoczyna się etap, podczas którego migdałowce powinny rozpocząć fazę odpoczynku lub przestoju zimowego, który trwa od opadnięcia liści i jesiennego wstrzymania wegetacji do rozpoczęcia kwitnięcia, kiedy to wraz ze wzrostem temperatury wznawiana jest aktywność wegetacyjna.
Etap odpoczynku zimowego jest kluczowy, by drzewo mogło wszcząć inne procesy aktywne, konieczne dla powodzenie kolejnego zbioru. Podczas tego procesu migdałowiec potrzebuje zaspokojenia dwóch potrzeb:
- umulacji godzin zimna – poniżej 7ºC.
- Zebrania zapasów potrzebnych do kolejnego etapu rozwoju – drzewo kumuluje składniki odżywcze za pośrednictwem wody i wykorzystuje je do późniejszego rozwoju.
Podczas tej fazy odpoczynku zaleca się przeprowadzanie takich prac jak przycinanie, oranie terenu, przygotowanie głęboko użyźniającego nawozu na kolejną kampanię oraz zabiegi fitosanitarne związane z odgrzybianiem.
Z uwagi na powyższe przyszły zbiór migdałów i jakość owoców zależeć będzie bezpośrednio od odpoczynku i przygotowania drzew podczas miesięcy zimowych oraz ich hibernacji.
Kwitnięcie i zapylanie
Wraz ze wzrostem temperatury, końcem zimy i początkiem wiosny, po zaspokojeniu potrzeb odpoczynku, wznawiana jest aktywność wegetacyjna, która rozpoczyna się kwitnięciem.
Okres trwania kwitnięcia oraz zjawiska klimatyczne w jego trakcie zmieniają się z roku na rok. Nie mniej jednak, każda odmiana i miejsce pochodzenia migdała wpływają na różnorodność jego właściwości i kalendarz rozwoju. Dlatego też tak duże znaczenie ma ścisła kontrola tego procesu, by zagwarantować poprawny rozwój owoców za pośrednictwem obserwacji warunków atmosferycznych, zapylenia drzew lub pojawienia się ewentualnych chorób związanych z tym etapem.
Migdał tradycyjny (Marcona y Largueta) wymaga innej odmiany do zapylenia, aby doszło do zawiązania kwiatów i wzrostu przyszłych owoców. W tym celu pszczoły przenoszą pyłek z jednych drzew na inne, na co wpływają ewentualne deszcze i niskie temperatury (poniżej 14ºC).
Natomiast nowe odmiany migdałowców (Guara, Belona, Lauranne itd.) wykazują cechy samozgodności i charakteryzują się późniejszym kwitnięciem, co znacznie poprawia perspektywę agronomiczną i rozwiązuje problemy związane z niskimi temperaturami i zgodnością zapylania.
Etap kwitnięcia zależy od rodzaju drzew migdałowych. Migdał tradycyjny (Marcona y Largueta) wymaga innej odmiany do zapylenia, aby doszło do zawiązania kwiatów. W tym celu pszczoły przenoszą pyłek z jednych drzew na inne. Na powyższe mogą mieć wpływ ewentualne deszcze i temperatury poniżej 14ºC.
Nowe odmiany migdałowców, natomiast, (Guara, Belona, Lauranne, etc) wykazują cechy samozgodności i charakteryzują się późniejszym kwitnięciem, co znacznie poprawia perspektywę agronomiczną i rozwiązuje problemy dotyczące warunków atmosferycznych.
Wzrost owoców
Po zakończeniu kwitnięcia i zapłodnieniu owoców dochodzi do ich zawiązania i wzrostu. Podczas tego etapu kluczową rolę odgrywa woda i składniki odżywcze, zapewniając poprawny rozwój migdałom. Poziom produkcji zależeć będzie wówczas od zdolności drzewa do zapewnienia poprawnego rozwoju podczas miesięcy wiosennych i letnich.
Świeżo zapłodniony kwiat przekształca się w owoc, który powiększa swój rozmiar podczas następnych miesięcy, aż do momentu osiągnięcia dojrzałości w okresie letnim. Należy pamiętać o poszczególnych właściwościach każdego miejsca pochodzenia, ponieważ czynniki takie jak woda, obecność szkodników i choroby, czy też warunki atmosferyczne mogą wpłynąć na poprawny wzrost owoców.
Aby mieć na uwadze szkodniki i choroby, nieustannie przeprowadzamy szkolenia, podczas których przekazujemy naszym rolnikom porady w zakresie dobrych praktyk do walki z problemami związanymi z migdałowcami, aby zagwarantować najwyższą jakość i bezpieczeństwo spożywcze naszym produktom.
Podobnie jak podczas etapu kwitnięcia i zapylania, każda odmiana posiada swoje własne cechy decydujące o rozpoczęciu dojrzewania owoców, a co za tym idzie, o ich etapie końcowym, czyli optymalnym momencie zbioru.
Zbiór, suszenie i składowanie
Wówczas następuje ostatni etap wzrostu owocu, po którym osiągnięty zostaje optymalny stan dojrzałości. Nie należy zapominać, że każda odmiana i miejsce pochodzenia migdałów charakteryzuje się własnym kalendarzem, który zależy także od warunków atmosferycznych.
Kiedy owoc otwiera zewnętrzną łupinkę, która chroniła go podczas okresu produkcyjnego, oznacza to, że nadszedł czas zbioru. Wilgotność ziarna i ewentualne wady fizyczne związane z pogodą stanowią istotne czynniki decydujące o jakości (pomarszczone ziarna, wielkość, obecność szkodników itd.).
Technika zbioru, mimo istnienia alternatywnych metod, najczęściej polega na zastosowaniu narzędzia nazywanego „odwróconym parasolem”, za pomocą którego traktor potrząsa migdałowcem, strącając owoce gotowe do zebrania.
Jednak istnieją także inne sposoby zbioru, przystosowane do nowoczesnych sposobów hodowli: kombajny, maszyny samojezdne, wózki zbierające itd.
Nasi producenci zbierają i magazynują oddzielnie każda odmianę, dzięki czemu produkt końcowy nie wykazuje mieszanek gatunków. Suszenie migdałów do ich optymalnego stanu, magazynowanie w kontrolowanych warunkach oraz analiza jakości poprzedzają kolejny etap, którym jest łuskanie.
Dział zakupów marki Importaco Ingredients.
